ΥπόΔημα







Σ ευχαριστώ Θεέ μου

που φόρεσες
ποίηση στα πόδια μου

και περπατώ στ’ αγκαθωτά μου πάθη
χωρίς να πληγώνομαι... θανάσιμα...




4 σχόλια:

  1. Σ'ευχαριστω Ποιητή
    που μεταμόρφωσες σε ποιηση το θανατο
    και το "θανασιμα"
    μεσα από συχνότητες επαναληψης
    αγγίζει παραδεισο..

    φιλι....μεσα από εφε υγροποιησης του πρωτου πλανου!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με κάθε βήμα μαθαίνω όταν πεθαίνω να ανασταίνομαι. Και πιο πολύχρωμη γεννιέμαι κάθε φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αγγίζω παράδεισους πάνω σε κατάρτια έμπνευσης
    -καλή μου kakia!
    βιώνεις και συ το συναίσθημα αυτό-

    Ξυπόλητες Πληγές μαγικά αποκτούν ανθεκτική υπόδηση
    κι επουλώνονται ανώδυνα,
    τραυματισμοί ευαίσθητων
    σχεδίων και αποχρώσεων που με δειλία ακουμπήσαν καμβάδες ολοκλήρωσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μαθήματα Ανάστασης
    –Γουΐκα-
    σε αιχμηρά μονοπάτια,
    ζωηρεύουν χρώματα αναμονής
    προετοιμάζοντας την έλευση μιας γαλήνιας πληρότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση