ΡωΓμές εΞιλέΩσης






Απορρίπτω δρόμους  στενόμυαλα περιφραγμένους,

αποφεύγω ακροβασίες μεταξύ φθοράς κι αδιαφορίας
σχοινοβατώ χωρίς δίχτυ ιδιαίτερης προσοχής
απεχθάνομαι τις απαγορεύσεις άφρονης υποκρισίας

Πεζοπορώ έξω από αιχμηρά συρματοπλέγματα
πνευματικών αγκυλώσεων
-
Aνιχνεύω γύρω μου υποχθόνιες κινήσεις
βουτηγμένες σε προοπτικές ιδιοτελούς ματαιοδοξίας

Φωταγωγούν το διάβα μου
Λαμπρά Χνάρια Φαντασίας Αθέατων, Αδιόρατων Συνοδοιπόρων, 
Φτερουγίζω μαζί τους
πάνω από δυσνόητα δυσβάσταχτα νέφη
υστερίας, τρομολαγνείας, μίζερης απαισιοδοξίας και αδιέξοδης πλεονεξίας

Θυσιάζω με ενθουσιασμό  Χρόνο κι  Αίμα 
σε βωμούς  Ανθρώπινου Μεγαλείου, Εύφορου Ταλέντου
κι Άσβεστου Πάθους προέλασης σε Υψηλότερα επίπεδα

Συράπτω ρωγμές κι Εξιλεώνομαι τμηματικά,
από αμαρτίες μηχανικής, φαύλης περιπλάνησης ετών,
με προκαλύψεις ανωνυμίας  μάσκες,
σε άνυδρες ατμόσφαιρες αθρόας παραγωγής ανωριμότητας.





8 σχόλια:

  1. Μήπως μιά ζωή... αυτο δεν κάνουμε ;
    Ρωγμές συρράπτουμε, να φκιάσουμε ενα καλύτερο σήμερα κι ενα ελπιδοφόρο αύριο.
    Περνά η ζωή κι ακόμα συρράπτουμε, μ' ενα βελόνι στον τάφο μας πρέπει να πάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μη λιώσουν οι ρωγμές...

    θα επιστρέψω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. tzonako

    άλλοι ξηλώνουν, άλλοι συρράπτουν
    σε ένα άνισο αγώνα ταχύτητας,
    αφού το ξήλωμα απαιτεί λιγότερο χρόνο
    και διόλου προσοχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. kakia

    καθόλου μη φοβάσαι
    τηρώ υπό έλεγχο τις ρωγμές

    κίνδυνος να μη κλείσουν υπάρχει
    να λιώσουν όμως ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η λεπίδα αχνοΰφαντη για να χωρέσει με λεπτότητα να ανιχνεύσει τη Δομή της ρωγμής σου.....

    Λεπίδα από κοκκινο....
    σαν αίμα...
    σαν χρόνος που χαριστηκε...
    σαν ενθουσιασμός που της ανωριμότητας το έδαφος σκάλισε ως και τον τελευταίο σβώλο του Καφέ {σαν χωμα} για ν'ανθισουν οι Εαυτοί μας....

    ένας ένας....
    διπλα διπλα.....
    σαν αγάλματα ιδρωμένα,
    σε κρυσταλινες στιγμες δημιουργίας...

    Πρώτα δοκιμάζω την λεπία πανω στο δικο μου καμβα....

    μετα εισχωρεί η κόψη της στον δικό σου....

    και από τις χαρακιές η Ζωή
    σταλάζει το δικό της χρώμα
    για να Ζωγραφίσει τελικά Πως μας Ονειρευόταν
    πριν εμφανιστούμε σ'αυτην την τελική Μορφή μας....

    Δοσμένοι αποκλειστικά στο Όνειρο....

    και μας ζηλευει η Ζωή...

    προσεχε μην μας κλεψει τις λεπιδες...

    θα ανοιξει ρωγμες στο Όνειρο
    και θα χασει τις αποχρωσεις και την ανωριμότητά του....

    φιλι..... λεπιδας ανινχευση στη ρωγμή σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. βαθιές ρωγμές
    μα λεπίδα ευκίνητη κι εύστοχη
    την υποδέχονται σαν θαυματουργό νυστέρι,

    τη μεταλλαγμένη φύση μας απ την πεζή ζωή
    που υφάναμε να γιάνει

    Έμαθα πια και φυλάγομαι,
    μάθαμε πια με όπλα στ’ αμόνι της ποίησης σφυρηλατημένα
    να προασπίζουμε την πληρότητα μας

    Σε ζυγό γνώσης απορρίψαμε τα τετριμμένα
    κι ανακτήσαμε την χαμένη ισορροπία μας στα Όνειρα

    Ωριμάσαμε πια κι επιλέγουμε με τόλμη
    την ανωριμότητα που μας ταιριάζει!

    χαμόγελο ανίχνευσης...ποθητής ανωριμότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τόσο πολύ γοητεύτηκα από τις εικόνες σου, που δεν άντεξα στον πειρασμό και σου καταχράστηκα (τιμίως όμως..) μία..

    Εδώ...

    http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/12/45.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση