Κατοικώ στην Ψυχή σου
κει που ξεδιψάω τον Πόθο μου
για Γνήσια Συντροφιά
κει που Μούσες με ξεναγούν
στης Ευαισθησίας τους τις Αυλές
Προσκαλεσμένος στο Πάθος των Άσπιλων Εκρήξεων
Ανήκω στο Βορρά
κει που φυσούν οι Καθαροί Αέρηδες
-
Κει που γίνομαι Θαμώνας
του Ανέμου της Μουσικής σου Αρμονίας
Κει που τα Αϋλα Εδέσματα
Γιγαντώνουν τις Ορμές
για Συναντήσεις Αισθήσεων και Διαισθήσεων
για Συναντήσεις Αισθήσεων και Διαισθήσεων
Ανήκω...δεν είμαι πιά Δικός μου!
αυτό μου κάνεις κάθε φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μην ξέρω που να πρωτομοιραστώ...
στην ποιητική γραφή;
ή στην φωτογραφία - ποίημα;
δεν χορταίνουν τα μάτια μου...
"Θέλω να προσευχηθώ αλλά φοβάμαι μήπως εισακουσθώ.Κάπως έτσι άρχισα να καπνίζω στα κρυφά αναμνήσεις"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν μοιράζεσαι, όταν παρασύρεσαι από τους αυλούς των καθάριων ανέμων και γίνεσαι πομπός και δέκτης ταυτόχρονα είναι σαν κατεβάζεις το φερμουάρ του ασφυκτικά στενού παντελονιού της ζωής και την ελευθερώνεις.
Καλημέρα, Vagnes.
P.S
υπέροχη φώτο
Ίσως να μαι "δικός" μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως πάλι να μην ανήκω πουθενά...
Ας μη σε παρει ο Ανεμος του Βορρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επιστρεψω...
να αφήσω φιλιά στο ρεύμα του Ανεμου....
Λύχνε
ΑπάντησηΔιαγραφήμα σου λέω την αλήθεια
πως να μη σου την ειπώ
αφού οι Γνήσιες συντροφιές με συναρπάζουν
αφού οι μούσες που κρύβουν μέσα τους με ξετρελαίνουν
αφού οι εκρήξεις αλλεπάλληλα χτυπουν
Ανήκω στο Βορρά δεν ανήκω πια σε μένα, αφού και σύ το βλέπεις...
αν φταίω καταδίκασε με...
Maria R
ΑπάντησηΔιαγραφήασφυκτικά φερμουάρ
που εξεγείρουν φαντασία ζωής
και αισθησιάζουν προοπτικές
Αν προσευχηθείς θα φροντίσω
τα λόγια σου ν’ ανθίσουν
θα βοηθήσω να πραγματοποιηθούν οι πόθοι σου
κι ας μη τους φανερώσεις,
νομίζω πως τους διαισθάνομαι,
γιατί αυτοί με καιν’ και μένα
Μαρία Νικολάου
ΑπάντησηΔιαγραφήναι δεν θέλω νάμαι πια δικός μου
θέλω να Ανήκω
να Ανήκω σ όλες σας και όλους
κομμάτι το κομμάτι να ζω μές την ψυχή σας
κι από κει να αναπνέω...
R
ΑπάντησηΔιαγραφήτα φιλιά σου φρένο στον Άνεμό σου
που με παρασύρει
εκεί που Πάντα Ήθελα να παρασυρθώ
λύσε το φρένο θέλω να ξεχυθώ...
Ανήκω στο Νότο....
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεί που αποδημούν καθε βραδυ τα πουλιά της Επιθυμίας μου....
Εκει που εμαθα να συνθέτω φως με αγγιγματα....
Εκει που η διαυγεια της ατμόσφαιρας μού επιτρεπει να εισχωρήσω στο βαθος του Γαλαζιου....
Εκεί που έμαθα πως κάποτε ζούσαν νεράιδες εγκλωβισμένες στο Στίχο,
μέχρι που εμφανίστηκε ο δροσσουλίτης και ξεκλείδωσε τα Νοήματα με το φιλί....
Ανήκω εκει....
εκει που το Εκει έγινε Εδω μου....
γιατί μέσα μου οι Αποχρώσεις του Νοτου που ερωτεύτηκα
έγιναν χρωμοσώματα στο αίμα μου....
και ζω με τη ροή τους καθως ρευστοποιούνται μεσα σε καλοκαιρινά Όνειρα....
Σε φιλω....με ροες αντνακλάσεων Ζωής από ένα Βορρά σε ένα Νότο....
που σαν αντίθετοι Πόλοι, ερωτεύονται Παραφορα....
R
ΑπάντησηΔιαγραφήερωτοτροπώ με την Φυσική Έλξη των Αντιθέτων
Ετερώνυμα σε παράφορες συναντήσεις των Άκρων
Ανήκω στο Βορρά της καθαρότητας
Έλκομαι από τις ερωτεύσιμες φλόγες του Νότου
Βόρειοι Άνεμοι διψούν για απόκτηση αίσθησης αφής
το χέρι τους να σφυρηλατηθεί στη θέρμη της φλόγας
κι ας νοιώσουν τη φωτιά να κυκλοφορεί στις φλέβες τους Υγρό Πυρ
χαμόγελα ... Αέρηδων οξυγόνου που ζευγαρώνουν με Εστίες φωτιάς
Βόρειος ή Νότιος
ΑπάντησηΔιαγραφήγίνεται ο άνεμος
μπορεί
όχι ακίνητος
ούριος να σταθεί
στο ύψος της περίστασης
τη μία εκείνη
της συνΟυσίας των συγΚινήσεων
υπερτάτη στιγμή;
[Ερώτημα - αίτημα, ψυχανεμισμένου θεατή...]
διάλεξες την πιο όμορφη κατοικία που υπάρχει ειδικά όταν εσύ είσαι εκείνος που την στολίζεις με την αύρα σου και την ομορφαίνεις Ποιητή!... και δεν ξέρω αν το διάλεξες εσύ να ανήκεις, πάντως είναι φοβερά δύσκολο να ανήκεις στον Άρχοντα των Ανέμων, να τον αφήνεις να σε παρασύρει όπου θέλει εκείνος...εύχομαι να βρίσκει πάντα το δρόμο του μέσα απ΄την κατοικία σου, για να είναι αυτή η θυσία σου, η απόλυτα σημαντική...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristina
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνΟυσία συν-Κινήσεων
Άκρατη συγκίνηση Ανέμων
Αντικρουόμενοι Αέρηδες
απόλυτη ισορροπία συν-Ηδονής
Ατίθαση εκτίναξη συν-Αισθημάτων
Οιωνός ούριας συν-Πλευσης...
oneiremata
ΑπάντησηΔιαγραφήZωή εν Kινδύνω
εντός παλλόμενης Ψυχής
αποκαθιστά κάθε τρελή προσδοκία
στο μέτρο μιας Ποθητής Τόλμης,
που γυρνάει την πλάτη στον Άσκοπο-Άκομψο φόβο
επιλέγω να ανήκω στα Συναισθήματα
που απ’ τη λογική λιγότερo λαθεύουν
παρασύρομαι όταν συν-Επικοινωνώ με Γνήσιες Φωνές
που μέσα σ oneiremata γεννιώνται...κι έχουν πετάξει και το τελευταίο ρούχο της καθημερινής υποκρισίας