Δεν Υπάρχει Φως...ούτε Σκοτάδι... Σκεπάστηκα με την Αφή της Σκέψης σου... λευκό απάτητο χιόνι το Τρυφερό Κορμί των Ονείρων..
Κανείς δεν τόλμησε να διασχίσει αυτήτη Χώρα.... χρόνια τώρα, μόνο ένας Χειμώνας Μοναξιάς άπλωνε τα χάδια του... νιφάδες συναισθημάτων που σε έντονη κακοκαιρία γεννούσε Εφιάλτες....
μα.....Υπέροχε ΦωτοΠοιητή μου, σοφοί οι Εφιάλτες δέχτηκαν την Ίαση της Πληγής τους.... ήπιαν σιρόπι το φιλί, έδεσαν την αιμορραγία τους με χάδια και ύμνησαν τη Θετική Πλευρά της Ζωής με νανούρισμα ερωτευμένο με τις Ευαισθησίες μας....
Φως αναμένο σε σβηστά μάτια.... το κερί της Φωνής σου, που σιγοκαίει ψιθυρίζοντας..... ακολουθώ το θάμπος του αστεριού...... κάθε νότα, ένα βήμα στο Όνειρο..... χορεύω και ακίνητη κουρνιάζω στην αγκαλιά της ΦωτοΕυαισθητης Αφής του Πινέλου σου...
Ζωγράφισες τον Ύπνο ΦωτοΠοιητή..... εκεινον τον Ύπνο που ερωτευεται το Σκοτάδι και το γεμίζει Φως....
μα....Δεν υπάρχει Φως...ούτε Σκοτάδι...
ο Χιονάνθρωπος έλιωσε οι σταγόνες γέμισαν την κοίτη της Φλέβας που Ερωτεύεται Παράφορα... πέφτω στο Ποτάμι των Χρωμάτων....
Πνίγομαι... μάλλον βυθίζομαι γλυκά.... σαν σε Ύπνο που μυρίζει Αγκαλιάς Αγγίγματα.....
μη με ξυπνήσεις.... ποτέ...
Σε φιλώ.....και ξέρω θα μείνεις ως το Τελος του Ονείρου... μα....δε θα ξυπνήσω.....
Υποκλίνομαι, στην ταχύτητα των εμπνεύσεων εκατέρωθεν, στην ιδιότυπη ετούτη διαλεκτική των πνευμάτων, στων αισθήσεων τη συνδρομή. Και ,ως συνήθως, μια κάποια τη νιώθω ενοχή, για τη λαθραία ματιά, για την πολύ πεζή, δική μου,ματιά ,ανάγνωση και εκδοχή...
κοίτα το λευκό του χιονιού που με σκεπάζει... σ' ένα της πάχνης κούρνιασμα... γίνου αέρας... το σκοτάδι διέλυσε... βλέποντας μέσα από τα μάτια μου... το φως που μας αγκαλιάζει...
φιλιά γιατί έτσι... για άλλη μια φορά αφέθηκα ν' ονειρευτώ μαζί σου...
Δεν Υπάρχει Φως...ούτε Σκοτάδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεπάστηκα με την Αφή της Σκέψης σου...
λευκό απάτητο χιόνι το Τρυφερό Κορμί των Ονείρων..
Κανείς δεν τόλμησε να διασχίσει αυτήτη Χώρα....
χρόνια τώρα, μόνο ένας Χειμώνας Μοναξιάς άπλωνε τα χάδια του...
νιφάδες συναισθημάτων που σε έντονη κακοκαιρία γεννούσε Εφιάλτες....
μα.....Υπέροχε ΦωτοΠοιητή μου,
σοφοί οι Εφιάλτες
δέχτηκαν την Ίαση της Πληγής τους....
ήπιαν σιρόπι το φιλί,
έδεσαν την αιμορραγία τους με χάδια
και ύμνησαν τη Θετική Πλευρά της Ζωής
με νανούρισμα ερωτευμένο με τις Ευαισθησίες μας....
Φως αναμένο σε σβηστά μάτια....
το κερί της Φωνής σου, που σιγοκαίει ψιθυρίζοντας.....
ακολουθώ το θάμπος του αστεριού......
κάθε νότα, ένα βήμα στο Όνειρο.....
χορεύω και ακίνητη κουρνιάζω στην αγκαλιά της ΦωτοΕυαισθητης Αφής του Πινέλου σου...
Ζωγράφισες τον Ύπνο ΦωτοΠοιητή.....
εκεινον τον Ύπνο
που ερωτευεται το Σκοτάδι
και το γεμίζει Φως....
μα....Δεν υπάρχει Φως...ούτε Σκοτάδι...
ο Χιονάνθρωπος έλιωσε
οι σταγόνες γέμισαν την κοίτη της Φλέβας που Ερωτεύεται Παράφορα...
πέφτω στο Ποτάμι των Χρωμάτων....
Πνίγομαι...
μάλλον βυθίζομαι γλυκά....
σαν σε Ύπνο που μυρίζει Αγκαλιάς Αγγίγματα.....
μη με ξυπνήσεις....
ποτέ...
Σε φιλώ.....και ξέρω θα μείνεις ως το Τελος του Ονείρου...
μα....δε θα ξυπνήσω.....
ξέρεις.....
Υποκλίνομαι, στην ταχύτητα των εμπνεύσεων εκατέρωθεν, στην ιδιότυπη ετούτη διαλεκτική των πνευμάτων, στων αισθήσεων τη συνδρομή. Και ,ως συνήθως, μια κάποια τη νιώθω ενοχή, για τη λαθραία ματιά, για την πολύ πεζή, δική μου,ματιά ,ανάγνωση και εκδοχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει Σκοτάδι
ΑπάντησηΔιαγραφήμα αφού έντονα διακρίνω μια Λάμψη
κάτι φαίνεται πάει ν’ αλλάξει στην Όραση μου
δεν το βλέπω το διαισθάνομαι πως έρχεται…
μήπως ξέρεις κάτι;
Νιφάδες σε ανηφορικό διάδρομο συναισθημάτων
έλα να συνοδεύσουμε,
κόντρα στους αρνητές της καλοκαιρίας εφιάλτες
η άνοδος θέλει και το δικό μας Κλάμα
αλλιώς αδιάφορα θα προσπερνούσαμε
επώδυνα εμπόδια που μοιράζουνε Σοφία!
Βυθίζομαι σε πυθμένες Γνήσιου Οξυγόνου
Αναπνέω κλέβοντας Γνησιότητες
δεν θα σε ξυπνήσω
θα χάσω τις Αναπνοές μου
φιλιού ανεπαίσθητα αγγίγματα
Christina
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα στο Φως
αυτό είναι Ταξίδι
Ζωγράφισε τα συναισθήματα σου
κι η παρουσία σου είναι ζεστή σαν την ψυχή σου
της αγκαλιάς μας το μέγεθος εδώ
κι εσύ το επεκτείνεις
και κάθε φίλος μας και φίλη
που την καρδιά του γέμισε με Φως
Αποκρυπτογραφείς, κατακτάς τη γνώση, ενώνεσαι και λάμπει το όλον!..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια ποιητή!
Καλό ξημέρωμα!
Θαύμα Ανέτειλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυματουργός Πυρφόρος Προμηθεύς!
με Θαυμασμό μίλησε για μένα!
στη Μόνιμη Κατοικία του Ονείρου
το ξύπνημα παρήγγειλα ν' αργήσει
κοίτα το λευκό του χιονιού που με σκεπάζει... σ' ένα της πάχνης κούρνιασμα... γίνου αέρας... το σκοτάδι διέλυσε... βλέποντας μέσα από τα μάτια μου... το φως που μας αγκαλιάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά γιατί έτσι... για άλλη μια φορά αφέθηκα ν' ονειρευτώ μαζί σου...
Λύχνε Κ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν στ’ ανάλαφρο αγνό κι απάτητο μου χιόνι
τη ματιά σου βάλεις ανέφελα ν’ αναπαυτεί
τότε αυτά που σήμερα σε φαρμακώνουν
αύριο κιόλας στρωμένα θα τα δεις λευκά...
Σκέπασέ με να μην κρυώσω ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓουΐκα
ΑπάντησηΔιαγραφήκοκτέιλ Φλογερό απ τα Αισθήματα μου στέλνω
και λέξεις βουτηγμένες σ αλκοόλ Ζωής να σε ζεστάνουν
αυτά μονάχα είναι τα φτωχά της Θέρμης τα εφόδια μου.