αΔιαΝΕμητος...













το φως του έχει χάσει

Διαίσθηση τον οδηγεί

τη λάμψη της τυφλά ν’ ακολουθεί

Το Πάθος,
Πόθος Αδιανέμητος, κρυφός

Βυθίζεται στα Εσώτερα

και Ρόφημα Συγκλονισμού Αδιάπτωτα

στα Ποθητά τα χείλη Ρέει







14 σχόλια:

  1. Αν υπήρχε δίοδος κρυφής επικοινωνίας,
    τόσο δε θα πνιγόμουν μέσα στη Σκέψη του Καλλιτέχνη
    που γεννά Παράδεισο......

    "Βυθίζεται στα Εσώτερα
    και Ρόφημα Συγκλονισμού Αδιάπτωτα
    στα Ποθητά τα χείλη Ρέει"

    σαν....Κόκκινο Φιλί....



    Είχα διψάσει για Ουρανό...

    Στον πιο ψηλό βράχο της Αναμονής
    ανοχύρωτη
    σ' άνεμο λυτρωτικό
    -ανάσα-
    σκορπίζομαι Ολόκληρη,
    δίχως σωτηρία.

    Λέξη, εγώ, στη λαιμητόμο των χειλιών σου,
    όπου σπαρταρά η Ψυχή μου,
    σε παιχνίδι Κινδύνου.

    Μισάνοιχτα χείλη
    κι ένα Σύννεφο αναστεναγμού
    εκπνέει Φιλί...

    Εκτοξεύομαι από τη Γη μου
    στον Ουραν-ίσκο σου
    κι όσο ανεβαίνω ατμόσφαιρες Ανάσας
    λύνομαι
    κόβω τα σκοινιά μου
    κι ύστερα πέφτω,
    υγροποιούμαι...

    Τότε, μου βγαίνουν οι επαληθεύσεις...

    Γίνεται το Σύννεφο Βροχή,
    ο Ουρανός Θάλασσα
    κι ο Χορός Μάχη
    σε σάρκινο έδαφος
    με Ψυχές Στρατηλάτες,
    που δωρίζουν τις Νίκες του Παρελθόντος
    στη Ιστορία της Στιγμής,
    που σχεδιάζει Πλωτά Ταξίδια
    σ' ένα κυβικό Σταγόνας Φιλιού...

    μου μιλούσες για Πέλαγα!...

    κι όμως πνιγήκαμε, μάτια μου,
    σε μία Σταγόνα Φιλιού!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. R

    Φιλί Φωτιά που καίει τα σωθικά μου

    Ταξίδι που Διψώ το αδιανέμητο Πάθος μου να διασπείρω

    Φωτιά και Δίψα μεσα σε μια Φιλιού Σταγόνα
    που όλα τα Πέλαγα της Φαντασίας ξεπερνά σε μέγεθος και σε Μαγεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κόκκινο που τυφλώνει...
    ότι χωρίς του...
    ανατέλλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λύχνε Κόκκινε

    δεν ανατέλλει τυφλό μένει
    ότι στο βυθό του κόκκινου δεν ακουμπά


    ...καλά τι ώρα κοιμάσαι
    ή μήπως ξύπνησες νωρίς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κοιμάμαι νωρίς το πρωί! ξυπνώ ε, βλέπεις τι ωρα απαντώ στο σχόλιο που κάνει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κατακόκκινη λάμψη που τυφλώνει και μαγεύει, πόθου που δεν σκορπίζεται,
    παρά αντανακλάται σε ορμητικά νερά που παρασύρουν και στου φιλιού την ροή...υπέροχη η αίσθηση που μου άφησε η παθιασμένη απεικόνιση του ποιήματός σου Ποιητή!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λύχνε Κόκκινε

    και γω τη νύχτα αγαπώ,
    μα η δουλειά η πρωϊνή
    αραιά μου επιτρέπει
    την αγάπη μου αυτή να δείχνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λες να υπαρχουν ακομα τετοια συναισθηματα ζεστα ,τρυφερα γεματα φλογα;Mαλλον ελιξιριο αισιοδοξιας στα νεκρωμενα αισθηματα.
    Βαγγελη λογω βλαβης ηλεκτρονικου υπολογιστη και οχι λογω βλαβης μυαλου ,καθυστερησα να στειλω τις ηλεκτρονικες μου ευχες για ενα πολυ ομορφο 2011.
    Συγνωμη γι αυτο .Θα τα ξαναπουμε μεσα απο τις ποιητικες σου διαδρομες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ονειρέματα

    τι θα είμαστε χωρίς τους πόθους μας
    τους ανεκπλήρωτους;

    πόσο μ αρεσουνε τα σχόλια που κάνεις όπου κι αν σ' ανταμώσω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. γλυκόπιοτο πράσινο λικερ

    οι ευχές που βγαίνουνε από την καρδιά
    ποτέ δεν είναι αργοπορημένες

    σε περιμένω και σε βεβαιώ
    πως γεννιώνται τέτοια αισθήματα
    όταν μια κατάλληλη φλογερή σταγόνα αγγίξει τις ευαισθητες χορδές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όταν στην ενδοχώρα σου επιστρέφεις..
    τι Φως!..και τι να τα κάνεις τα μάτια τότε;..

    Σε φιλώ, ποιητή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δίκιο έχεις Πυρφόρα μου

    αφού με κλειστά μάτια
    γράφουμε την ιστορία
    της ψυχής του ο καθένας
    στα πανώ της επικοινωνίας μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλά οι Εικόνες σου είναι Ποιήματα..

    Κάθε φορά που έρχομαι κάτι παθαίνω..

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σ' ευχαριστώ Γιώργο

    και η ευχή μου... να πάθεις ότι αγαπάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση