Φτάνει και Μιά...







Εμπύρετος ώθηση με πολιορκεί
στης ματιάς σου την παραίσθηση
να εισχωρήσω με παροτρύνει

το χνάρι μιας λιποταξίας ν ακολουθήσω
κι ας εξαφανιστώ απ’ της λογικής τα μονοπάτια.

Ακροπατώντας σε αποθέματα χλωμής Πανσέληνου
ανακαλύπτω τις εκτυφλωτικές  εκλάμψεις των Ήλιων σου
αυτές που υπαγορεύουν γραφές Μεσονυκτίου
λουόμενες στη διάχυση της Φωτιάς του Φωτός  του Φιλιού

Θέλω  να προλάβω να σε δω την ώρα που Φλογίζεις  τ’ Αστέρια

Ανασήκωσα το βλέμμα μου
πάνω απ’ τα πύρινα τα λόγια και τις λέξεις
που μας πυρπολούν,

αφουγκράστηκα την Αύρα
που μας περιβάλλει,
μας περιλούει
μας ΣφιχτοΑγκαλιάζει
Το Χρώμα π’ αναδύει
το Φυλάω
το Φιλάω κάθε τόσο
που τελειώνουν οι Ανάσες

Φύλαξέ το και συ στον κόρφο σου
μόνο για Δυό στιγμές
έστω για Μιά…
…Φτάνει και για Μιά



10 σχόλια:


  1. Θέλω να σε δω την ώρα που γράφεις. Την ώρα που εσύ ο Ίδιος γίνεσαι κάποιος άλλος ή μάλλον πιο πολύ Εσύ. Την ώρα που η σκοτεινή Πλευρά μιας Σελήνης σ'αποτύπωμα Γραφής ερωτεύεται το Ενδεχόμενο Σύγκρουσης και Ενσωμάτωσης με τις Τροχές σου.
    Θέλω να σε Δω, καθώς ξεφεύγεις από τη Γήινη διάσπαση της Ύλης και πολεμάς το Φθαρτό μέσα από τις λέξεις σου. Όταν το Ατίθασο ΙδεοΓράφημα μιας Σκέψης παλεύεις να το Φυλακίσεις στο κλουβί της Ανθρώπινης Συλλαβής.

    Θέλω να σε Δω να αλιεύεις Ιδέες στον Ισθμό, που μόνο οι Τριήρεις των Καλλιτεχνών χωρούν.. Την στιγμή που σκιαγραφείς με τις ώρες, με τα χρόνια, Ναυμαχίες στο Κύμα των Ανέμων.. που χαρτογραφείς αποβάσεις σε Χερσαία Γη απόστρατων και εν ενεργεία Αγγέλων, που επιχειρείς επελάσεις σε παραγράφους αραιοκατοικημένες και χτίζεις Πολιτείες ρυμοτομίας Συναισθήματος, με κυκλικές Πλατείες που φιλοξενούν Αγαλμάτινες Σκέψεις Ποιημάτων..

    Τότε που καλλιεργείς Μοναξιά και περιμένεις ως το Χάραμα με Ήλιο βραδινής Φωταψίας να καρποφορήσει η Σοδειά σου...

    καρποφορούν τα Ποιήματα..
    Γίνονται Ζωές με κλαδιά γεμάτα Όνειρα, να κόψεις, να κοπείς, να μοιράσεις και να μοιραστείς..

    Θέλω να σε Δω όταν η Νύχτα ουρλιάζει σαν αγρίμι πάνω στο Στίχο σου... γαντζωνεται από το σεντόνι μου...μία ατίθαση, μία εξημερωμένη... συγχρονισμένη πλήρως με τη Συναισθηματική Εντροπία του Ίχνους, που ο παλμός σου αφήνει στο χαρτί....
    Την ξυπνάς... κι όταν Ξυπνά η Νύχτα και λύνεται απ' τα Δεσμά των Ονείρων, πού να κουρνιάσει ο Κίνδυνος και πώς να προστατεύσει η Ζωή τα Κεκτημένα της?...

    Θέλω να σε Δω την ώρα που Γράφεις..

    που ξεκλειδώνεις τα κλουβιά με Ποιητική απαλότητα
    και χύνονται στους Δρόμους του Νου τ'αλυσοδεμένα Φεγγάρια..
    οι κατάδικοι Υψηπετείς Αετοί, που με το ράμφος φυτεύουν Αποδράσεις στο Χώμα των Αναγνώσεων..
    οι εγκλωβισμένοι επιζήσαντες στα Ερήπεια μιας Ζωής που κατέρρευσε...

    ΕΣΥ, πρώτος Λιποτάκτης και Φυγάς στο αυτοΔημιούργητο Νησί, από μάγμα Ηφαιστείου σ'Ανθρώπινη κοίτη...
    Στήνεις σημαδούρα Ύπαρξης στην Κορυφή του Όρους, που τόσα χρόνια βυθισμένο κρατούσες κάτω από το τρεμάμενο Βήμα των Καθημερινών Ανθρώπων. Εκείνων που σε λιμνοθάλασσες βαδίζουν, ανυποψίαστοι για του Στίχους, που Εσύ ελευθέρωνες στα Υπόγεια Ρεύματα μιας Φλέβας που τροφοδοτεί το Φεγγάρι με Πανσέληνο, απ' το σφαιρικό σου Κύτταρο που περιοδικά πολλαπλασιάζεται.

    Θέλω να σε Δω να μετράς Φεγγάρια, την ώρα που οι υπόλοιποι μετρούν εκλείψεις..
    να μετράς Ζωές, όταν όλοι μετρούν θανάτους...
    να ανάβεις φωτιές, όταν οι Θεοί ζητούν ψιχάλες να ξεδιψάσουν τους Αγγέλους τους....
    να καις, να καίγεσαι και να θεριεύεις μεσα από τις Φλόγες της Γραφής σου....

    Θέλω να σε Δω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιός πρώτος θα στρέψει τα μάτια
    ποιός πρώτος θα τα αποστρέψει τυφλωθείς
    Έκρηξη η συνεύρεση
    Του σύμπαντος χαλασμός
    Κι όμως
    το σύμπαν έχει ήδη συνεργήσει
    Τις επιθυμίες
    ανάγλυφες
    καυτές
    διαβάζει
    και ο πλέον αδαής
    ο πλέον αφελής
    -αδύνατον ,και γιατί άλλωστε, να κρυφτείς-
    Ο πλέον τυφλός
    Με την πανέρχαια μέθοδο
    της Αφής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι όμορφο το πορτρέτο της... εμπύρετα ζωγραφισμένο... όλο το φως και όλο το σκότος περικλείει...

    φιλί αστέρι φωτεινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. R

    Μια Πύρινη Εισχώρηση
    πώς να υποδεχτώ;

    ποιον απ’ τους καρπούς της
    να ΠρωτοΣυλλέξω;

    πώς μια Αστείρευτη Συγκομιδή Κυμάτων
    να μην ΕυΚαρπήσει Παράκτιες περιοχές του Νου

    Σε Βλέπω,
    πρόλαβα κι έστρεψα το Βλέμμα μου
    στον Ήλιο και σε Βλέπω

    τα μάτια μου –βέβαια-
    φτωχά κι ευάλωτα στους Ήλιους

    μα της Σκέψης η Ματιά
    με κάθε ΕκΤύφλωση
    ΥπερΧειλίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Christina

    Συνεργοί και Αυτουργοί
    ακροπατούν σε Βάσεις Εκτόξευσης,

    που εκτονώνουν
    Κρυφές
    εγκλωβισμένες
    φυλακισμένες Δυνάμεις ετών

    Συνεργός και συ άλλωστε

    Κανείς Αθώος
    δεν μπορεί να εισχωρήσει στην Αφή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λύχνε

    μα τι πιο μαγευτικό απ’ τον πυρετό
    Υπάρχει,
    σε τούτο το διάλλειμα ζωής;

    ας φλογίσουμε τ’ αστέρια μας
    αυτά μονάχα
    Αλάνθαστα μας οδηγούν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μια στιγμή
    μια αιωνιότητα

    την φιλώ
    στην ανάσα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Despina

    μια στιγμή,

    πίσω απ' τη μια στιγμή
    την κάθε τη στιγμή
    κρύβεται η ευτυχία

    απαρατήρητη περνάει απ' τους πολλούς,
    μάτια που δακρύζουν
    ξέρουν και την ξετρυπώνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση