Για βάλσαμο διάλεξες τη σιωπή
μα στυφό το δηλητήριο για μένα
Αν με τη σωστή ματιά τη δεις
ολάνθιστος κήπος είναι η ζωή μας
Από σύννεφα ζιζάνια
τη διαδρομή βάλθηκα
ν’ απομονώσω
κι έχασες τη μιλιά σου.
Μη μαστιγώνεις τα λουλούδια,
είναι που στενότερη επαφή
σκιρτάει η ψυχή τους
Την ανθοφορία
μην την ανταλλάσεις με τη σιωπή
Το κόκκινο απ’ το αίμα μου
μη μου το στερεύεις.
http://www.youtube.com/watch?v=CF91lRtw8vo
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτίζω ακόμη πίσω από τα κλειστά παράθυρα με μετέωρο Φως τις ανθοδέσμες που μου χάρισες...
Τα αναρριχόμενά μας ήδη σκαρφάλωσαν στο συρματόπλεγμα..
έλεγες να κάνω Υπομονή..
να αλλάξω μάτια... ή ματιά...
ΦΟβήθηκα τόσο στην αρχή..
Τώρα μέσα από φλυαρες σιωπές βλεμματων
ανθίζω στο λιγοστό φως των παρασκηνίων..
επειδή Εσύ με έμαθες έτσι...
και βλέπω κάθε θάνατο σαν μία νέα αρχή.....
Σιωπής Παράταση...
και μιλώ με νοήματα στις φιγούρες των λέξεων, που η σκιά τους χορεύει στην ανάσα ενός τριαντάφυλλου.....
αμάραντο....
φιλί.....σσσσσσστττττ...σιωπής...
ολάνθιστος ο κήπος της ζωής μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο συρματόπλεγμα απαραίτητο... γι' αυτούς που έξω πρέπει να μείνουν...
αίμα το κόκκινο... το κόκκινο της φλέβας που μας ενώνει...
φιλιά χωρίς δηλητήριο σιωπής...
υπέροχες εικόνες φωτοΠοιητή!!!...ολάνθιστος ο κήπος της ζωής, με ευαίσθητα λουλούδια που ανθοφορούν με τις ηλιαχτίδες της άνοιξης και μαραζώνουν όταν εκείνη καθυστερεί να έρθει και τα σύννεφα κρύβουν το σκίρτημα της ψυχής...
ΑπάντησηΔιαγραφήR
ΑπάντησηΔιαγραφήστέγνωσε η προσμονή
ξηρασία που μεταδίδεται με ταχύτητες επιδημίας
συρματοπλέγματα, συμπλέγματα
πλέγματα φυλακής με πολιορκούν
Θάνατο οσμίζονται οι Ελπίδες για να ξανα-ανθίσουν
ή χάνονται στης απόγνωσης τα βάθη;
χάρισε μου αμάραντα τριαντάφυλλα εκατόφυλλα Αθάνατα...
σήμερα τα έχω Αναπνοής Ανάγκη...
ποιος αποφάσισε -χωρίς να μας ρωτήσει- να πεθαίνουν τα λουλούδια;
Λύχνε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήάφησα έξω πολλά
και μέσα μου φιλοξένησα το Πάθος,
μα το κόκκινο το χρώμα
θέλει πότισμα για να μένει ζωντανό
πότισμα που (δυστυχώς) μόνο ποίησης καρδιές ξέρουνε ότι μας ενώνει...
οι άλλες δηλητήριο σιωπής...
ονειρέματα
ΑπάντησηΔιαγραφήμαραζώνουνε δυστυχώς τα άνθη
ολάνθιστος ο κήπος
μα μέσα κει ζιζάνια αόρατα
ρουφάνε τους χυμούς
η Άνοιξη τα πολέμαει...
...μα η σιωπή τ' ασήμαντα τα γιγαντώνει...
Πότιζε το κόκκινο να σωθείς, μη σωθεί, ένα "ζ" η διαφορά απ'το "ν" ,και σώζεται, δεν σώνεται , η Ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristina
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα σταματήσω να το Ποτίζω
μα για να μείνει ζωντανό το Κόκκινο
δεν φτάνει μόνο το πότισμα
χρειάζεται και τα Άνθη να το Ποθούν...
Γιατί τόση απουσία, τόση σιωπή, μέρα της Ποίησης σήμερα, θέλουν νερό οι ανθοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristina
ΑπάντησηΔιαγραφή...προλαβαίνω ακόμη.....
να ποτίσω σκοτάδια...