ΜΑΡΤΥριο ΣΙΩΠΗΣ







Για βάλσαμο διάλεξες τη σιωπή 
μα  στυφό  το δηλητήριο για μένα

Αν με τη σωστή ματιά τη δεις
ολάνθιστος κήπος είναι η ζωή μας

Από σύννεφα  ζιζάνια
τη διαδρομή βάλθηκα
ν’ απομονώσω
κι έχασες τη μιλιά σου.

Μη μαστιγώνεις τα λουλούδια,
είναι που στενότερη επαφή
σκιρτάει η ψυχή τους

Την ανθοφορία
μην την ανταλλάσεις με τη σιωπή

Το κόκκινο απ’ το αίμα μου
μη μου το στερεύεις.




10 σχόλια:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=CF91lRtw8vo

    Ποτίζω ακόμη πίσω από τα κλειστά παράθυρα με μετέωρο Φως τις ανθοδέσμες που μου χάρισες...

    Τα αναρριχόμενά μας ήδη σκαρφάλωσαν στο συρματόπλεγμα..

    έλεγες να κάνω Υπομονή..
    να αλλάξω μάτια... ή ματιά...
    ΦΟβήθηκα τόσο στην αρχή..

    Τώρα μέσα από φλυαρες σιωπές βλεμματων
    ανθίζω στο λιγοστό φως των παρασκηνίων..

    επειδή Εσύ με έμαθες έτσι...

    και βλέπω κάθε θάνατο σαν μία νέα αρχή.....

    Σιωπής Παράταση...
    και μιλώ με νοήματα στις φιγούρες των λέξεων, που η σκιά τους χορεύει στην ανάσα ενός τριαντάφυλλου.....

    αμάραντο....

    φιλί.....σσσσσσστττττ...σιωπής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ολάνθιστος ο κήπος της ζωής μας...
    το συρματόπλεγμα απαραίτητο... γι' αυτούς που έξω πρέπει να μείνουν...

    αίμα το κόκκινο... το κόκκινο της φλέβας που μας ενώνει...

    φιλιά χωρίς δηλητήριο σιωπής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπέροχες εικόνες φωτοΠοιητή!!!...ολάνθιστος ο κήπος της ζωής, με ευαίσθητα λουλούδια που ανθοφορούν με τις ηλιαχτίδες της άνοιξης και μαραζώνουν όταν εκείνη καθυστερεί να έρθει και τα σύννεφα κρύβουν το σκίρτημα της ψυχής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. R
    στέγνωσε η προσμονή
    ξηρασία που μεταδίδεται με ταχύτητες επιδημίας

    συρματοπλέγματα, συμπλέγματα
    πλέγματα φυλακής με πολιορκούν

    Θάνατο οσμίζονται οι Ελπίδες για να ξανα-ανθίσουν
    ή χάνονται στης απόγνωσης τα βάθη;

    χάρισε μου αμάραντα τριαντάφυλλα εκατόφυλλα Αθάνατα...
    σήμερα τα έχω Αναπνοής Ανάγκη...

    ποιος αποφάσισε -χωρίς να μας ρωτήσει- να πεθαίνουν τα λουλούδια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λύχνε μου

    άφησα έξω πολλά

    και μέσα μου φιλοξένησα το Πάθος,
    μα το κόκκινο το χρώμα
    θέλει πότισμα για να μένει ζωντανό
    πότισμα που (δυστυχώς) μόνο ποίησης καρδιές ξέρουνε ότι μας ενώνει...

    οι άλλες δηλητήριο σιωπής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ονειρέματα

    μαραζώνουνε δυστυχώς τα άνθη

    ολάνθιστος ο κήπος
    μα μέσα κει ζιζάνια αόρατα
    ρουφάνε τους χυμούς
    η Άνοιξη τα πολέμαει...

    ...μα η σιωπή τ' ασήμαντα τα γιγαντώνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πότιζε το κόκκινο να σωθείς, μη σωθεί, ένα "ζ" η διαφορά απ'το "ν" ,και σώζεται, δεν σώνεται , η Ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Christina
    δεν θα σταματήσω να το Ποτίζω
    μα για να μείνει ζωντανό το Κόκκινο
    δεν φτάνει μόνο το πότισμα
    χρειάζεται και τα Άνθη να το Ποθούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιατί τόση απουσία, τόση σιωπή, μέρα της Ποίησης σήμερα, θέλουν νερό οι ανθοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Christina
    ...προλαβαίνω ακόμη.....
    να ποτίσω σκοτάδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση