η Χώρα τΩν ΚΟΥΤαλιΩΝ...









Αποφασίσαμε μια μέρα να επισκεφτούμε τη χώρα των κουταλιών…

Η χώρα των κουταλιών είναι μια τεράστια έπαυλη όπου μετά από τον κεντρικό διάδρομο εισόδου, υπάρχουν δυο κάμαρες η Μαύρη δεξιά και η Άσπρη αριστερά.

Ακολουθώντας το διάδρομο για την Μαύρη κάμαρα και πλησιάζοντας στην πόρτα ακούμε κλάματα, βογκητά και ατέλειωτα αχ-βαχ.
Παρά το δισταγμό η περιέργεια, μας κάνει να μπούμε στο Μαύρο δωμάτιο όπου εκεί μέσα αντικρίζουμε  εκατοντάδες άτομα να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι με τους πιο λαχταριστούς μεζέδες και λιχουδιές και παρόλο που όλοι είχαν ένα κουτάλι που έφτανε ως τα θεσπέσια πιάτα, πέθαιναν της πείνας.
Ο λόγος ήταν ότι τα κουτάλια τους ήταν τεράστια, διπλάσια από το μήκος όλου του χεριού τους και κολλημένα στην παλάμη τους. Έτσι ενώ μπορούσαν να πάρουν ότι μεζέ ήθελαν δεν έφτανε το χέρι τους για να γυρίσουν το τεράστιο κουτάλι στο στόμα τους.
Ή κατάσταση ήταν τόσο τραγικά απελπιστική που μας έκανε να απομακρυνθούμε από το Μαύρο δωμάτιο.

Γυρνώντας στον κεντρικό διάδρομο τραβήξαμε για το Άσπρο δωμάτιο αριστερά.
Ίδιος ο διάδρομος και ίδια η πόρτα και του λευκού δωματίου.
Η διαφορά ήταν ότι εδώ δεν ακουγόταν ούτε βογκητά ούτε παράπονα.
Φτάνοντας και ανοίγοντας την πόρτα βλέπουμε  εκατοντάδες άτομα γύρω από ένα τραπέζι με λαχταριστούς μεζέδες και λιχουδιές και πάλι οι άνθρωποι είχαν κολλημένα στα χέρια τους τα τεράστια ίδια κουτάλια.
Εκεί όμως κανένας δεν παραπονιόταν, κανένας δεν έκλαιγε, κανένας δεν πέθαινε στην πείνα,

γιατί ο ένας ταΐζε τον άλλον…!




Τόσο απλά τόσο Άσπρη ή Μαύρη είναι η ζωή μας ….







14 σχόλια:

  1. Καλός! Πολύ καλός και στο είδος αυτό! Και η σύνθεση σε πλήρη αρμονία με το...φαγητό. Να μη λείπεις για τόσο πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κουταλλιώτικη… η ιστορία σου μα και τόσο αληθινή… τόσο απλή η λύση… είναι τόσο δύσκολο να την σκεφτούμε και πράξη να την κάνουμε;

    θα συμφωνήσω με την Χριστίνα. μην αργείς τόσο πολύ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πως κατορθωνεις μαγικά να με πας σε εκείνο το Μακριά που είναι....Μέσα μας?..

    Βαθιά το Σκοταδι της Σεληνης...
    πόσο απλό είναι να ζεις στη Φωτεινή πλευρά της Ζωής...
    κι όμως με ένα κλικ Εγωισμού, Ιδιοτέλειας και Ανθρώπινης Αδυναμίας το Λευκό γίνεται Μαύρο ......

    πόσο ευκολες είναι οι εναλλαγες της αποχρωσης στο Χρωμα της ΖΩΗΣ, Υπεροχε ΦωτοΠοιητή μου????

    πόσο?..

    Σε φιλω γλυκα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τόσο απλή είν' η ζωή μας!..
    ως
    να πεις: σ' αγαπώ!..

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Christina
    σ΄ευχαριστώ...αλλά...

    το να μη λείπω είναι δύσκολο
    ειδικά γιορταστικές εποχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λύχνε

    είναι η ιστορία μας νομίζω
    η κακη των Ελλήνων (και όχι μόνο) ιστορία και "παράδοση"!!

    αλληλεγγύη, κοινωνική συνείδηση αλληλοβοήθεια λίγες από τις άγνωστες λέξεις και ενέργειες ...δυσυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. R
    μια αγκαλιά
    μια ζεστασιά
    μια αγάπη
    είναι ο πλούτος
    είναι το νόημα της ζωής

    τι άλλο μπορεί
    πιο μεγάλο απ' αυτό
    και πιο απλό απ' αυτό να είναι;;;;

    ποιός εγωϊσμός μέχρι σήμερα αντάμωσε την ευτυχία;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πυρφόρα

    ναι έτσι ακριβώς
    Απλότητα κι Αγάπη...

    ...να ο δρόμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Eriugena

    Απλά εκεί που συμφωνούνε λίγοι...


    ...δυστυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κα Τερίνη

    τόσο απλό,

    όσο
    θα μπορούσε
    να ήταν
    και η ζωή μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Γιατί ο ένας τάϊζε τον άλλον...",τόσο απλό και συνάμα τόσο ουτοπικό.
    Μέσα από την αλληγορία,vagnes,έδωσες το στίγμα των σύγχρονων κοινωνιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Eva
    τόσο απλό ναι...

    ...αλλά τόσο πιο ουτοπικό γίνεται
    όσο ο καθένας μας
    δεν το επιχειρεί
    να το κάνει πράξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...με ποιητική διάθεση