Πόσα ταξίδια στο παρελθόν
στα έγκατα της μνήμης
που γεννάγανε τύψεις ατέλειωτες
δεν μου χαλάγανε τη χαρά μιας νίκης
Μιας νίκης που την ποθούσα
και την απωθούσα
εγκλωβισμένος σε μνήμες άδοξης ήττας
Τώρα αρπάζω την κάθε στιγμή
αρπάζω τη ζωή
γιατί το δίχτυ σου πια με προστατεύει
αγαπημένη μου...
...κι ας είναι εύθραυστο
κι ας είναι ευαίσθητο
–δεν ντρέπομαι πια-
Η απουσία τέτοιου είδους ντοπής: Ελευθερία!
ΑπάντησηΔιαγραφή...απελευθέρωσης Christina
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι απόλαυσης συνάμα
καλό σου βράδυ
και είναι τούτο το δίχτυ -όσο και αν εύθραστο, όσο και αν ευαίσθητο- μια αγκαλιά για να κουρνιάζεις μέσα του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύχνε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαπαραίτητη σαν την ανάσα
είναι και τούτη αγκαλιά της ευαισθησίας
η κάθε αγκαλιά πλεον μας είναι απολύτως επιθυμητή
δεν μας έχουν μείνει ή αν θέλεις δεν μας έχουν αφήσει και πολλά για να νοιώθουμε χαρά