Ονειρεύομαι φιλόξενες σκέπες θαλπωρής
μα παραμένω απελπιστικά άστεγος
υπολείμματα αισιοδοξίας αναζωογονώ
αερίζω μουχλιασμένες εμμονές μάταιης απομόνωσης
προσδοκώντας γνήσιας συντροφιάς εστίες
Επιχειρώ ελεύθερη πτώση
με μοναδικό αλεξίπτωτο την κρίση και Την πρόκληση σου
Ξεγελιέμαι από τα εικονικά χαμόγελα,
χάνω στόχους σιωπηρά φυλακίζομαι
μεταφράζω στριφνά μυστήρια μαγείας
γυρεύοντας κλειδιά που απασφαλίζουν επαφές
Δάκρυα ανώφελα αποφυλακίζω
μονολογώντας με την αβάσταχτη απουσία σου
Βαδίζω μονόδρομους σε ανάστροφες πορείες απομάκρυνσης
χωρίς να γνωρίζω αν της μοίρας μου είναι κατεύθυνση
ή ευχή -τελικά- είναι δική σου.
Αστεγος νομάς στον κήπο του κόσμου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε σκεπή το σύννεφο που φερνει υδατινες προτροπές για όνειρα εικονογραφημενα στο φοντο της μελαγχολικής μετανάστευσης...
Δυσκολο να φευγεις..
πιο δύσκολο να μενεις...
καπου στο Συνορο της συντομης παραμονής
η Ευτυχία δροσοσταλίδα, σαν δάκρυ πεταλούδας, εξατμίζεται
σαν άρωμα στο βλεμμα του Αστεγου Παρατηρητή του κόσμου...
Σε ζήλεψαν οι τσιγγάνοι...
λαθραία πούλησαν το καραβάνι, γιατί το προχειρο βαγόνι τους περιόριζε τον Ουρανο...
Τωρα στην απολυτη Πoιητική Ελευθερία
βάφουν με λέξεις αποχρωσεις ευφάνταστης επινόησης
τον Κοσμο... τη Ζωή... το Συννεφο... την Στεγη που Λέγεται Συμπαν...
Φιλια..αχανής εκτάσεις να φιλοξενήσουν τον άστεγο καλλιτεχνη....
…απόλυτη Ποιητική Ελευθερία συ
ΑπάντησηΔιαγραφήπου αλλεπάλληλα φτερά
ράβεις στα πλευρά μας
γονιμοποίησε άστεγους περιπατητές περιθωρίων
και με καύσιμο ηφαιστείου
τροφοδότησε την φαντασία τους
στους κήπους του κόσμου
να σπείρουν μοσχοβολιές ευτυχίας
όπως οι αθέατες μούσες
που ασταμάτητα ποτίζουν αχανείς εκτάσεις
από τις αστείρευτες πηγές
του ασυγκράτητου ταπεραμέντου τους…
Αν χαθεί ο δρόμος προς τ'αστερια
ΑπάντησηΔιαγραφήάνοιξε μονοπάτι με το χερι σου, Υπεροχε καλλιτέχνη...
εκεινο μπορεί να σπείρει αημενια Ψιχουλα, για να θρεψει τον Προσανατολισμό μας...
κι αν Άστεγοι, να νιώθουμε στο Σπίτι μας...
Υπαίθριο εργαστήριο εμπνεύσεων...
Τα φιλιά μου.... υποκλισεις στο Έργο σου....
μυστικές συνταγές
ΑπάντησηΔιαγραφήαθέατες μούσες με διδάσκουνε
κι οι δρόμοι μένουν ανοιχτοί
δέξου την υπόκλιση ενός Άστεγου
που πάνω στην παλέτα του
χρώματα κλέβει από φιλία και φιλιά
χαμόγελα…υπαίθριου ατελιέ για σένα