Της αγκαλιάς σου αναμόχλευσα την αποθήκη
τον εαυτό μου ψάχνοντας
να βρω
Δεν τα κατάφερα,
περιορισμένη η ορατότητα
Αντιμετώπισα σφοδρή χιονόπτωση
που εγκλωβίζει επαφές ψυχής
Των προβλημάτων η κυκλοφορία επετράπη
και γέμισα αμφιβολίες συνύπαρξης
Πτυχές ευμετάβλητης διάθεσης ανίχνευσα
στην έλξη των ετερώνυμων κατευθύνσεων
Στους σταθμούς συνάντησης
ένοιωσα τη σκληρότητα της απόστασης
Αναζητώ τους ανοιχτούς δρόμους που απελευθερώνεις
χωρίς διόδια αποθάρρυνσης
Εξουσιάζομαι από πάθος που δεν βρίσκει στέγη
παρά μόνο κάτω από το χάδι της νοερής σου παρουσίας
Αισθάνομαι το μαστίγιο της απουσίας σου
να διεγείρει την αφωνία μου.
αυτά δεν είναι ποιήματα..
ΑπάντησηΔιαγραφήπείτε τα κάπως αλλιώς..
...πως σας ήρθε ότι
ΑπάντησηΔιαγραφήγράφω ποίηση ...Αθανάσιε;
Εμένα πάλι, κάτι άλλο μου ήρθε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα Vagnes...
παίρνω πάλι άσχημο βαθμό Christina αν δεν ξέρω τι σου ήρθε...!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πάλι δεν νοιώθω να λείπει τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι όμορφους στίχους βλέπω...
Για μένα ποίηση Λύχνε μου είναι το γνήσιο άνοιγμα της ψυχής, είναι η γνήσια αγκαλιά, όπως με απόλυτη επιτυχία κάνεις εσύ στο χώρο σου όπως προσπαθώ να κάνω και γω στο δικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν το νόημα της ποίησης στα λεξικά και στα δεκαπεντασύλλαβα.
Μπορεί αυτοί να έχουν δίκιο, μπορεί να έχεις εσύ και γω.
Ποιός αλήθεια με βεβαιότητα μπορεί να πει πως γνωρίζει την αλήθεια;
Η ουσία της ποίησης πάντως -κατά την άποψη μου- δεν κρύβεται στο ποια είναι η αλήθεια, αλλά στην επιθυμία στον πόθο θα έλεγα να δώσουμε και να δεχτούμε ένα χάδι θερμής επικοινωνίας μεταξύ μας, ένα χέρι βοήθειας που θα μπορούσε να μας βγάλει από τον λήθαργο της αφωνίας, που θα μας ανάγκαζε να κατεβούμε από τα βάθρα της κριτικής και θα ένωνε τα χέρια μας σ' ένα χορό συμπόρευσης, συνοδοιπορίας, σ ενα χορό εκτόνωσης και ελάφρυνσης από τα φορτία της ζωής, ειδικά σήμερα που όλοι αισθανόμαστε προδομένοι και απαισιόδοξοι.
Σ ευχαριστώ που με το σχόλιο σου μου έδωσες την ευκαιρία να πω δυο τέτοια λόγια